Dodenbord

Dodenbord

1903

In plaats van rouwkaarten

We kennen de ooievaar die quasi door een raam gevlogen is en die aangeeft dat er in dat huis een baby is geboren. En als iemand 50 jaar wordt, zit Abraham of Sara aan de voordeur. Vroeger bestond er ook zoiets voor de laatste levensfase: het dodenbord. Dat werd tot zo’n driekwart eeuw geleden bij de voordeur van een huis gezet als een bewoner was overleden. Zo wist iedereen dat er in dat huis een dode opgebaard lag die respect verdiende. Dit dodenbord is een waar kunstwerk: een doodshoofd, een zwaard op een wapenschild met, een uitgedoofde kaars (symbool voor de dood) en een leeggelopen zandloper (‘de tijd is ‘om’). Onderaan de tekst ‘Gedenk den dode’.

Van de negentiende eeuw tot aan de Tweede Wereldoorlog was het gebruik om een dodenbord te plaatsen bij het huis van de opgebaarde overledene, als teken van rouw. Dit gebeurde zowel in Limburg als in het aangrenzende Duitse gebied. Het bord bleef bij het sterfhuis geplaatst zolang de overledene in huis was. Wie passeerde, bad een weesgegroet voor de dode.

gebruiksvoorwerp, dodenbord, doodsplank, lijkplank, lijkbord

1800 - 1899

1800 - 1899

vurenhout

gezaagd, gepolychromeerd

hoogte: 3 cm
breedte: 28.5 cm
diepte: 148 cm